Mulderij Bedrijfsjuristen is een incassobureau én juristenkantoor. De verschillen en overeenkomsten tussen een jurist en een advocaat zijn echter niet altijd duidelijk.

Verschillen

• Een advocaat werkt vaak op uurbasis (“uurtje-factuurtje”), terwijl een jurist waar mogelijk met vaste prijzen (“fixed fees”) werkt. Echter, steeds meer advocaten volgen juristen en bieden bepaalde diensten aan op basis van een vaste prijs.
• Een advocaat hanteert meestal hogere uurtarieven.
• Een advocaat mag zijn diensten in principe niet ” No Cure, No Pay” aanbieden. Een jurist mag dat altijd.
• Een advocaat is verplicht om de Beroepsopleiding Advocaten te volgen. Een jurist kan zich vrijwillig aansluiten bij een beroepsorganisatie (ons kantoor is aangesloten bij beroepsorganisatie NVRA, lees meer). Overigens: een advocaat kan ook (weer) de functie van jurist gaan uitoefenen. Ex-advocaten zijn als gevolg van hun opleiding zeer gewild als bedrijfsjurist of legal counsel bij Nederlandse multinationals of andere grotere bedrijven. Tip: let altijd goed op of een jurist is aangesloten bij een beroepsorganisatie. Meestal zegt het iets over de kwaliteit en de beroepsethiek van de betreffende jurist(en).
• Een advocaat is verplicht om jaarlijks opleidingspunten te halen bij de Nederlandse Orde van Advocaten (NOvA). Een jurist is verplicht om opleidingspunten te halen bij de beroepsvereniging waarbij hij/zij is aangesloten.
• Een advocaat staat onder toezicht van beroepsorganisatie NOvA. Een jurist, mits aangesloten bij een beroepsorganisatie, staat ook onder toezicht van dezelfde beroepsorganisatie. Deze beroepsorganisatie hanteert tuchtrecht en een klant kan een klacht tegen zijn (bedrijfs)jurist indienen.
• Een advocaat heeft op bepaalde, specifieke gebieden een zgn. procesmonopolie (echtscheidingen, procedures bij de rechtbank over vorderingen hoger dan € 25.000,- hoger beroepszaken en cassatie bij de Hoge Raad). Steeds meer juristen gaan samenwerkingsverbanden aan met advocaten om geen hinder van dit procesmonopolie te hebben of besluiten de kantonrechter ‘bevoegd te maken’ (zie laatste bullet onder ‘Overeenkomsten)’.
• Een advocaat zal doorgaans sneller geneigd zijn om een gerechtelijke procedure te starten. Een jurist zal die stap minder snel zetten, als dat niet strikt noodzakelijk is.
• Een laatste verschil tussen een (bedrijfs)jurist en een advocaat is de cliëntrelatie. Een bedrijfsjurist heeft in het algemeen een grote betrokkenheid bij de dagelijkse gang van zaken van zijn klanten. Een advocaat wordt meestal ingeschakeld als het echt nodig is (dat wil zeggen: als er bijvoorbeeld een gerechtelijke procedure is gestart). Een bedrijfsjurist streeft dan ook naar een langdurige en betrokken relatie met zijn of haar cliënten. Uiteraard zijn er uitzonderingen en kunnen niet alle juristen en advocaten over één kam worden geschoren.

 Overeenkomsten 

• Een advocaat en een universitair geschoolde jurist hebben beiden dezelfde rechtenstudie gevolgd. Beiden mogen de beschermde titel Mr/LLM (Meester in de Rechten/Master of Laws) gebruiken.
• Een goede jurist en een goede advocaat beschikken doorgaans over dezelfde kennis en vaardigheden. Het is een beroepskeuze van de betreffende advocaat of jurist. Er bestaan zgn. “bureau-advocaten” die niet of nauwelijks procederen.
  Daarentegen zijn er juristen die regelmatig of veelvuldig procederen (dat geldt ook voor Mulderij Bedrijfsjuristen & Incasso). En er bestaan goede advocaten en slechte juristen, evenals goede juristen en slechte advocaten. Kortom, niet de titel, maar de kwaliteit en vaardigheden van de desbetreffende jurist of advocaat zijn uiteindelijk doorslaggevend.
• Een advocaat is verplicht om opleidingspunten te halen. Een jurist heeft dezelfde verplichting, mits aangesloten bij een beroepsvereniging. Bij beiden waarborgt dat de vereiste kwaliteit.
• Een advocaat kan juridisch advies geven. Een jurist doet dat ook.
• Incasso opdrachten die gaan over bedragen hoger dan € 25.000,- kan zowel een advocaat, als jurist behandelen. Door de “No Cure No Pay” afspraak en specialistische kennis, is het dan aantrekkelijker om een (incasso)jurist te laten incasseren. In de meeste gevallen is namelijk geen gerechtelijke procedure nodig om deze hoge bedragen te innen.
• Advocaten en juristen kunnen beiden gerechtelijke procedures voeren. Let altijd wel op de ervaring en kennis van de desbetreffende jurist of advocaat. Immers: er zijn advocaten en juristen die niet of nauwelijks procederen en uitsluitend een adviespraktijk hebben. Voor procedures bij de kantonrechter heeft u sowieso geen advocaat nodig. Ook hier vallen de verschillen tussen een advocaat en jurist helemaal weg. Meestal zal het hier juist aantrekkelijker zijn om een jurist in te schakelen, omdat een advocaat vaak duurder is.
• De kantonrechter behandelt procedures over geldbedragen tot € 25.000, alle geschillen over huur en huurincasso (ongeacht het bedrag), alle arbeidszaken (ongeacht het bedrag) en loonvorderingen en geschillen over consumentenkrediet (leningen tot € 40.000). Deze rechtszaken en gerechtelijke procedures kan een jurist (niet-advocaat) geheel zelf voor u uitvoeren. Dat geldt ook voor procedures bij arbitrage-instituten, zoals de Raad van Arbitrage voor de Bouw.
• De kantonrechter behandelt procedures over geldbedragen hoger dan € 25.000, indien beide partijen dat overeenkomen (de zgn. artikel 96 Rv procedures, ook wel ‘omgekeerde prorogatie’ genoemd). In feite is dat ‘arbitrage’ bij de kantonrechter en geldt geen competentiegrens qua bedragen. Dit is een creatieve manier om het procesmonopolie van advocaten te omzeilen. Het grootste voordeel is het kostenvoordeel. Kantonprocedures zijn aanzienlijk goedkoper dan procedures bij de civiel van de rechtbank. Alleen al de griffierechten zijn ruim 50% lager. En in beide gevallen beoordeelt een burgerlijke rechter uw zaak en kan uitspraak doen via een vonnis.

Heeft u vragen over dit blog? Wij zijn u graag van dienst!

Veel mensen denken dat een rechter tijdens een rechtszaak actief op zoek gaat naar de waarheid. Een begrijpelijke gedachte. Dat is in het civiele recht (dus wanneer twee partijen met elkaar bijv. een handelsgeschil hebben) niet het geval.

Lijdelijke rechter

In het civiele recht is de rechter ‘lijdelijk’. Dat geldt ook voor de kantonrechter die bevoegd is om te oordelen over geldvorderingen tot €25.000 en o.a. alle huur- en arbeidszaken. Deze procedures worden door ons kantoor regelmatig gevoerd. Dat betekent concreet dat deze kantonrechter alleen beslist op de geschilpunten die de partijen zelf naar voren brengen en een afwachtende houding aanneemt. In het strafproces is de rechter daarentegen leidend; de strafrechter onderzoekt de zaak die aan hem wordt voorgelegd en is veel actiever dan de civiele rechter.

Bewijsmateriaal

Die lijdelijkheid van de burgerlijke rechter geldt ook voor onderzoek van het bewijsmateriaal. Dat is belangrijk om te weten hoe je moet procederen en hoe je de bewijzen aanlevert.

Verwijzing naar hyperlinks onvoldoende

Dat blijkt wel uit onderstaande zaak van Yunling, een Chinees electronicaconcern die een Nederlandse partij had gedagvaard. Verwijzing naar hyperlinks vond de rechter niet acceptabel.

Yunling had ter onderbouwing van haar stellingen verwezen naar hyperlinks van een online omgeving, o.a. Google Drive om de grondslag van de kosten te bewijzen.

Geen actieve rol

De kantonrechter stelt dat het niet aan haar is om zelf in die online omgeving op zoek te moeten gaan naar informatie die relevant kan zijn ter onderbouwing van de vorderingen van partijen.

Yunling is verplicht om de feiten en gronden ter onderbouwing van haar vordering volledig, concreet, gemotiveerd en naar waarheid aan te voeren. Yunling heeft met de hyperlinks haar vordering onvoldoende onderbouwd.

De kantonrechter wijst om deze reden de vordering van Yunling af en wordt als verliezende partij veroordeeld in de proceskosten.

Deskundigheid gemachtigde

M.i. had de gemachtigde van Yunling dit behoren te weten en Yunling moeten wijzen op het feit dat enkel, algemeen verwijzen naar hyperlinks in processtukken door de rechter niet wordt geaccepteerd. Dat bewijst ook dat het belangrijk is om je als eisende partij te laten vertegenwoordigen door een deskundige gemachtigde die ervaring heeft met procederen en zijn kennis up-to-date houdt.

Zie Rb Noord-Holland 20 juli 2022, ECLI:NL:RBNHO:2022:6302

#procederen #bewijsmateriaal #waarheidsvinding #kantonrechter

Moet ik deze factuur binnen 14 dagen betalen? En hoe zit het met de betaling voor dit pakketje? Mag ik hier 30 dagen mee wachten? Een week? Deze vragen zijn vast weleens door uw hoofd geschoten bij het ontvangen van facturen. Nog vaak krijgen wij veel vragen hoe het nu eigenlijk zit rondom betalingstermijnen en wanneer een debiteur te laat is met het betalen van een openstaande factuur. Hoog tijd om alles duidelijk kort en overzichtelijk op een rijtje te zetten, temeer omdat een aantal regels onlangs zijn gewijzigd.

Het is belangrijk om een overzicht te maken wat betreft de betalingstermijnen, omdat de wettelijke betalingstermijnen per categorie verschillen en consumenten en bedrijven vaak niet weten aan welke termijnen zij gebonden zijn.

Consumentenovereenkomsten

Een consumentenovereenkomst is een overeenkomst waarbij een consument voor privédoeleinden een dienst afneemt of een product koopt van een bedrijf. In dit blog laat ik de (uitgebreide) juridische definitie van een consumentenovereenkomst buiten beschouwing.

Bij de consumentenovereenkomst wordt vaak een betalingstermijn van 14 dagen gehanteerd. Ondernemingen mogen de betalingstermijnen zelf bepalen, mits dit een redelijk termijn is voor de consument om tot betaling over te gaan. In de praktijk komt dit neer op een redelijke betalingstermijn van 14 dagen. Indien na 14 dagen de betaling uit is gebleven, dient de consument-schuldenaar kosteloos worden aangemaand. Aan het einde van het blog leg ik uit hoe er moet worden aangemaand.

Business – to – business overeenkomsten

Een overeenkomst gesloten tussen twee bedrijven (b2b) kent een aparte betalingstermijn die sinds 2013 wettelijk is vastgelegd. De Wet Betalingstermijnen hanteert een redelijke termijn en deze bedraagt bij b2b overeenkomsten 30 dagen. De termijn van 30 dagen is de wettelijke betalingstermijn die van kracht is, wanneer er verder in de desbetreffende overeenkomst geen betalingstermijn is vastgelegd. De regeling uit de Wet Betalingstermijnen is geen dwingend recht. Dit betekent dat er in de overeenkomst ruimte is om een andere termijn overeen te komen van maximaal 60 dagen als dit voor geen van de partijen nadelig was.

Bescherming tegen grote bedrijven per 1 juli 2022

Met ingang van deze datum wordt de maximale betaaltermijn van het grootbedrijf aan het mkb teruggedrongen van 60 naar 30 dagen op straffe van nietigheid van een langere betalingstermijn. Artikel 6:119a lid 6 Burgerlijk Wetboek wordt gewijzigd in het voordeel van het mkb.

De maximale betaaltermijn van 30 dagen is goed nieuws voor het midden- en kleinbedrijf als zij schuldeiser zijn. Door de nieuwe betaaltermijn komen ondernemers minder snel in financiële problemen, doordat facturen pas heel laat betaald worden. De nieuwe wet biedt dus meer bescherming tegen grote ondernemingen die langere betalingstermijnen willen ‘opleggen’. Voor bestaande overeenkomsten zal een overgangstermijn van één jaar van toepassing zijn. Lopende overeenkomsten hoeven dus niet vóór 1 juli 2022 te worden aangepast en mogen dus nog een jaar uitwerken. Na dat overgangsjaar, per 1 juli 2023, moeten ook de lopende overeenkomsten in overeenstemming zijn gebracht aan deze wet.

Anoniem meldpunt late betalingen

Ondernemers in het midden- en kleinbedrijf (mkb) kunnen melding maken van te late betalingen. Dit kan volledig anoniem bij het tijdelijke Meldpunt Achterstallige Betalingen, dat de Autoriteit Consument en Markt (ACM) in januari 2021 heeft opgezet. Dit meldpunt blijft langer geopend, ondernemers kunnen tot 26 januari 2023 hun melding doen.

Overeenkomsten met de overheid

Overeenkomsten met de overheid kennen dezelfde regeling als de business-to-business regeling. Betalingen tussen bedrijven en overheden kennen dus ook een redelijke betalingstermijn van 30 dagen. Verschil met de b2b-overeenkomsten zijn de algemene voorwaarden die de Rijksoverheid hanteert. Op alle overeenkomsten gesloten tussen bedrijven en overheden, zijn de Algemene Rijksvoorwaarden van toepassing. De wettelijk vastgelegde Algemene Rijksvoorwaarden kennen bij het sluiten van overeenkomsten een betalingstermijn van 30 dagen. Afwijking is bij deze laatstgenoemde overeenkomsten vrijwel niet mogelijk.

Betalingstermijn op facturen?

Een veel voorkomend misverstand is dat vermelding van de betalingstermijn op de factuur rechtsgeldig zou zijn. Helaas is dat niet zo. Vermelding op de factuur van de vervaldag is wel duidelijk, maar kan juridisch helaas niet worden afgedwongen. De redenering is dat een betalingstermijn niet achteraf kan worden opgelegd. Het product is dan namelijk al geleverd of de dienst is al uitgevoerd. Dat is anders bij lopende handelsrelaties. Via de vorige (reeds betaalde) factuur wordt dan namelijk alsnog de betreffende betalingstermijn van kracht. Een probleem ontstaat als uw opdrachtgever in zijn voorwaarden een andere betalingstermijn hanteert (de zgn. “battle of forms”). U bent dan niet per definitie gebonden aan die voorwaarden, tenzij u hiermee uitdrukkelijk instemt.

**Tip: vermeld in het contract of offerte duidelijk uw betalingstermijn, zodat u zich daarop met succes kunt beroepen. Vermelding van uw betalingstermijn in algemene voorwaarden is het beste alternatief. Zorg ervoor dat de algemene voorwaarden van toepassing zijn en bij voorkeur uitdrukkelijk worden geaccepteerd. Ons kantoor stelt voor vaste, aantrekkelijke prijzen algemene voorwaarden op (inclusief het regelen van de betaalvoorwaarden).

Aanmaningen

Wanneer de overeengekomen betalingstermijn helder is, maar er vervolgens niet wordt betaald door de debiteur, geldt voor alle categorieën dat een kosteloze herinnering wordt gestuurd. Hierin geeft u de debiteur de kans om alsnog tot betaling over te gaan. Blijft ook na het versturen van een betalingsherinnering de betaling uit, kunt u een laatste aanmaning versturen. Combineer dat altijd met telefonische benadering. U zult merken dat dit het meest effectief is.

Veertiendagenbrief aan consumenten

Bij consumentenovereenkomsten dient deze zgn. “14-dagen brief” aan strenge juridische eisen te voldoen. De formulering daarvan luistert zeer nauw. De Hoge Raad heeft op 25 november 2016 (zaaknr. 16/02885) de volgende aandachtspunten meegegeven:

1. een consument-schuldenaar moet daadwerkelijk 14 volle dagen de tijd krijgen om te betalen, gerekend vanaf de dag nadat de brief is ontvangen;
2. schuldeisers moeten een correcte formulering hanteren, zodat duidelijk is wanneer de termijn van veertien dagen aanvangt;
3. als binnen de veertiendagentermijn een deel van de factuur wordt betaald zijn de incassokosten slechts verschuldigd over het onbetaald gelaten deel van de factuur.

**Tip: maak gebruik van onze gratis aanmaningenservice, zodat u zeker weet dat uw brief aan de juiste vereisten voldoet.

De aanmaning kan het benodigde schrikeffect hebben op een debiteur, waarna deze alsnog de factuur betaalt. Na het versturen van een aanmaning met een aankondiging tot het nemen van incassomaatregelen, is het verstandig om de vordering per direct over te dragen. Wij starten de incasso dan binnen 12 uur op.

Heeft u vragen over dit blog? Neem dan gerust contact met ons op, wij helpen u graag verder!

E mulderij@mbjuristen.nl/ T 0341-844648